سال نو مبارک

من به هنگام شکوفایی گلها در دشت باز بر می‌گردم

توی عید هم مسافرت نرفتیم و مسافرت ها را موکول کردیم به ماه اردیبهشت که همه جا خلوت تر و هوا گرمتره. ولی روز سوم عید طبق قولی که بابایی به رزی داده بود رزی را بردیم دیزین برف بازی. جاتون خالی خیلی خوش گذشت ولی رزی بعدش سرمای سختی خورد. با اینکه زیاد لباس تنش کرده بودم اما باز قصر در نرفت و مریض شد.

روز هشتم عید هم برنامه سفر به شمال را داشتیم که البته نامزد بازی بود و رزی خانوم را با خودمون نبرده بودیم. جای همه خالی هوا عالی بود.

و این هم عکس رزی خانوم در سیزده به در . رزی خانوم توی راه یک جا بوته گل دید و همه را صدا کرد که بیایید اینجا گنج پیدا کردم و با اشاره به گلها می گفت اینها همه جواهره. بعد از گلها یکی یکی می کند و می ذاشت توی جیبش و هر گل را یک جواهر تصور می کرد که برای کسی برمی داره دخترم انقدر مهربونه که هیچ کس را از قلم نمی انداخت و همه را یاد می کرد.                                                                                             

این گل را هم ببخشید (جواهر) را هم رزی خانوم به خوانندگان وبلاگش تقدیم می کنه.

بابایی رزی موتور خریده و دیروز رزی خانوم برای اولین بار سوار موتور شد و خیلی خوشش اومد. با همدیگه رفتیم یک دوری زدیم و اومدیم خونه. دم در خونه رزی خانوم خیلی مودب از بابایی تشکر کرد و گفت: مرسی بابایی خیلی خوش گذشت. شب رومانتیکی بود. من و بابایی از تعجب دهانمان باز مونده بود که رزی این کلمه را از کجا یاد گرفته.

نمی دونم شاید بچه هامون دارند بزرگ می شن و ما باور نداریم!